Mango Rising, kooperacyjne piwo browarów Kingpin oraz La Débauche / La Debauche, Polska i Francja styl : Hoppy Sour Ale
Alk: 4.5% Ekstrakt::16.5 Blg
Dodatki: Mango i Tabasco Chmiele: mieszanka Falconers Flight
Data degustacji: 10.05.2018
Data ważności: 05.2018
Aromat:
Lekka kwaśność, zahaczająca delikatnie o bretty i nuty owocowe - troszkę
mango, troszkę plusza multiwitaminy, a następnie kawałek dalej miąższu
mandarynki, słodkich tropików i maciupinki białych owoców zmieszanych z
lekkim pieczeniem - takim papryczno-pieprzowym.
Piana:
Koloru ecru, niezbyt rozbudowana, trwałość taka sobie ale nie najgorsza jak na kwacha.
Po chwili redukuje się do zera.
Kolor:
Zółto złoty, bardzo nieznacznie zamglony
Smak:
Na pierwszym planie owocowa kwaśność - taka brettowo-cytrynowa, a tuż za nią wyraźne acz niemęczące pieczenie od tabasco z
paprykowo-pieprzowym posmakiem, a następnie trochę plusza muiltiwitaminy.
Kwaśność umiarkowana, w miarę picia intensywność jej
odczuwania zaczyna spadać, ustępując miejsca pikantności od
tabasco. Kwaśność i pieczenie od tabasco współgrają ze sobą - i pieczenie
od tabasco zdaje się trochę podbijać odczuwanie kwaśności, jakkolwiek - tak czy siak - w
miarę picia kwaśność troszkę słabnie w intensywności. Goryczka niska. Wysycenie umiarkowane, nieznaczne w stronę wysokiego. Piwo
bardzo lekkie - co jest zaskakujące przy tak niskim poziomie alkoholu na
tak dużym ballingu. W miarę picia palenie od tabasco zaczyna się wzmagać do umiarkowanego poziomu, i pod sam koniec czuć w zasadzie niewiele poza tabasco.
Ocena:
7.2/10
Piwo pełne sprzeczności - o dużym ballingu, a jednocześnie lekkie
w odbiorze i w miarę zwiewne. Pikantne a zarazem kwaśne. Zdecydowanie
nie jest to piwo dla każdego - bardzo charakterne. Piwo generalnie jest mało hoppy (wiem że jest blisko terminu - ale nawet na świeżo miało takie opinie), zaś jeśli chodzi o klimaty "sour" - to jest bardziej "spicy" niz "sour". Jak dla mnie to jest ciut zbyt "spicy".
Albae Cerevisiae to styl piwa wywodzący się z tradycji piwowarskich Pomorza i Kujaw
„Albae Cervesiae”, według zachowanego w Archiwum Państwowym w Toruniu przepisu z 1600 roku (spisanego przez Conrada Mollera, piwowara i – od 1580 roku – rajcę, zm. 1606r.) zawierało 100% zasypu słodu pszenicznego. Było też „bardziej słodkie niż gorzkie”. Wiadomo jednak także o produkowanych na ziemi chełmińskiej piwach białych będących mieszankami słodów pszenicznego i jęczmiennego w różnych proporcjach.
W Prusach Królewskich w okresie nowożytnym zdecydowanie dominowała produkcja piw jęczmiennych. Piwa pszeniczne były – według źródeł – popularne w dawnym województwie chełmińskim, np. w szesnastowiecznym Toruniu ich produkcja stanowiła ok. 10% całego rynku. Informacje o produkcji takich piw pochodzą także z innych miejscowości województwa, m.in. z Golubia i Grudziądza (w tym ostatnim udział pszeniczniaków w ogólnej produkcji sięgał nawet 25%).
Szerszy kontekst historyczny regionalnego browarnictwa możemy poznać na stronie Toruńskiego Serwisu Turystycznego (link tutaj) oraz z filmiku Tomasza Schutza, w którym degustował współczesne próby reinterpretacji tego stylu w 3 wersjach - mojej domowej oraz beczkowej i butelkowej - uwarzonych w oparciu o moją recepturę w Browarze Czarna Owca:
W dużym skrócie: - piwo w tym stylu powinno się charakteryzować niezbyt intensywnym nachmieleniem, które powinno być uzupełnione przez dodatek mieszanki ziół, które jednak w przeciwieństwie do gruitu nie powinny wnosić goryczki, ale nuty przyprawowe, ziołowe. Historycznie wykorzystywane były m.in. macierzanka, krwawnik, kłącze kuklika, kwiat dziewanny, kłącze tataraku, liście poziomki, kwiat lipy.
Opracowanie wytycznych dla tego stylu, stworzone przez Kujawsko Pomorski Oddział Terenowy Polskiego Stowarzyszenia Piwowarów Domowych (w skrócie: KPOT PSPD) precyzuje cechy oraz składniki jakie są zalecane dla piw w tym stylu
Wygląd: Barwa w przedziale od jasno- do złotożółtej, charakterystyczna dla piw z dużym udziałem słodu pszenicznego w zasypie. Również z racji zasypu piwo będzie zwykle opalizujące, mętne, nieklarowne - cecha ta nie stanowi wady. Biała, drobna, dobrze utrzymująca się piana. Mój komentarz: historyczne piwa pszeniczne kilkaset lat temu - były ze względu na mniej rozwinięte techniki słodowania trochę ciemniejsze niż współczesne nam piwa pszeniczne. Aromat: Nuty zbożowe i chlebowe pochodzące od pszenicznego zasypu powinny przeplatać się z bogatym, różnorodnym bukietem ziół. Ziołowość i przyprawowość mogą być potęgowane także przez fenole pochodzące od drożdży (fenole są często opisywane jako aromaty korzenne, pieprzowe, „pikantne” albo też aromat gumy balonowej). Owocowość wynikająca z obecności estrów - raczej cytrusowa niż np. bananowa czy jabłkowa. Smak: W smaku powinny odznaczać się przede wszystkim nuty słodowo-zbożowe oraz estrowe - zgodnie z przekazem historycznym oryginalne Albae Cerevisiae było bowiem piwem "bardziej słodkim niż gorzkim". Może pojawić się także lekka kwaskowatość związana z pszenicznym charakterem piwa. Ważnym aspektem smaku jest goryczka pochodząca od mieszanki chmielu i ziół. Powinna być ona delikatna, umiarkowana, nie może dominować, pozostawiać wrażenia zalegania czy cierpkości. Podobnie jak w aromacie - przyprawowe nuty, będące wypadkową ziół i fenoli. Finisz w stronę słodkości. Tekstura: Piwo powinno być lekkie, rześkie, pozostawiać odczucie średniej pełni. Wysycenie średnie bądź lekkie. Niewskazana jest szorstkość i ostrość albo uczucie rozgrzewania. Dodatkowe informacje: Konkursowe piwo w zasypie powinno mieć minimum 75% słodu pszenicznego. Uzupełnieniem zasypu może być dowolny słód jasny jęczmienny. Wskazane są chmiele niemieckie bądź polskie (zgodność historyczna) oraz zioła lokalne, bardziej aromatyczne niż gorzkie (unikać należy ziół stosowanych do produkcji gruitów!). Wskazane są zioła dodawane w tamtejszym okresie do piw, czyli m.in. przykładowo: macierzanka, krwawnik, kłącze kuklika, kwiat dziewanny, kłącze tataraku, liście poziomki, kwiat lipy. Dla oddania historycznego charakteru piwa wskazane są także drożdże produkujące sporą ilość fenoli, mało neutralne. Ekstrakt brzeczki powinien mieścić się w przedziale 12-15° Blg.
[Aktualizacja: maj 2020]Historia komercyjnych warek piw w tym stylu - chronologicznie
Maj 2017 - Jan Olbracht Browar Staromiejski wypuszcza restauracyjną warkę Albae Cerevisiae uwarzoną w oparciu o recepturę Kamila Zatyki, zwycięzcy 1. edycji Flisackiego KPD (2015) (link). Dodatki ziołowe: przytulia, otrożeń, werbena, przetacznik, dziurawiec, kocimiętka
Maj 2018 - browar Czarna Owca wypuszcza Albae Cerevisae uwarzone wg receptury Marka Lutowskiego - zwycieżcy 1-go Owidzkiego KPD. Autor receptury zdobył również 1 miejsce na II Flisackim KPD (2016) za swoje Albae Cerevisiae. Ciekawostka: była to druga komercyjna
warką, a zarazem pierwsza zarazem komercyjną i "nierestauracyjna" warką
- która poszła do szerszej dystrybucji i była dystrybuowana także w
butelkach. Albae Cerevisae z Czarnej Owcy była równiez dostępna w Karczmie na Podgrodziu, działającej przy Muzeum Mitologii Słowiańskiej w Owidzu. Karczma ta była współorganizatorem Owidzkiego KPD, i zamawiała część uwarzonej Alby na potrzeby restauracyjne, gdzie była sprzedawana pod brandem "Welesowe". Dodatki ziołowe: kwiat bzu, ziele krwawnika, kwiat lipy, ziele macierzanki, Liście poziomki, kwiat rumianku
Maj 2019 - browar Czarna Owca wypuszcza kolejną edycję Albae Cerevisae. Piwo uwarzone jest wg receptury Marka Kaweckiego - zwyciezcy 2 edycji owidzkiego KPD. Podobnie jak poprzednio - jest ono równiez dostepne pod brandem "Welesowe. Dodatki ziołowe: Kwiat Dziewanny, Mniszek lekarski, Lawenda, Liście poziomki, ziele krwawnika, Kłącze tataraku.
Sierpień 2019 - Biała Dama z z Browaru Zamkowego Cieszyn, uwarzona w oparciu o recepturę zdobywcy 2 miejsca z III Flisackiego KPD (2017). Dodatki ziołowe: rumianek,wiązówka błotna, kwiat akacji.
